Χλωρίδα και πανίδα

ΧΛΩΡΙΔΑ

Το νησί της Ιθάκης καλύπτεται από στοιχεία της Ευμεσογειακής ζώνης βλάστησης (Quercetalia ilicis).

Πιο συγκεκριμένα έχουμε εμφάνιση της υποζώνης Quercion ilicis στην οποία διακρίνεται ο αυξητικός χώρος Adrachno – Quercetum ilicis που καταλαμβάνει τις χαμηλότερες περιοχές και ο αυξητικός χώρος Orno – Quercetum ilicis που καταλαμβάνει την υψηλότερη περιοχή της Quercion ilicis.

Στις ράχες και στις νότιες εκθέσεις των κλιτύων εμφανίζονται συνήθως ενώσεις με Erica manipuliflora (χαμορείκι) και Erica arborea (δενδρώδες ρείκι). Σε σχετικά καλύτερες οικολογικές θέσεις κυριαρχούν το Arbutus unedo(κουμαριά), Calycotome villosa (ασπάλαθος), Spartium sp.p. (σπάρτο) κλπ.

Ως όριο της ευμεσογειακής ζώνης βλάστησης, έχουμε εμφάνιση θερμόφιλων ειδών, όπως Pistacia lentinscus (σχίνος), Olea europaea var. sylvestris (αγριελιά), Calycotome villosa (ασπάλαθος) κλπ. Σε όλη την έκταση του νησιού συναντάμε έναν αριθμό από ανθεκτικά στην ξηρασία ολιγαρκή κωνοφόρα όπως Pinus halepensis, Pinus pinea, Pinus brutia, Cupressussempervirens Juniperus macrocarpa κλπ.

ΠΑΝΙΔΑ

Το πόσο πλούσια είναι η πανίδα ενός τόπου, σε ποικιλία ειδών και μεγέθη πληθυσμών, καθορίζεται από τις κλιματεδαφικές συνθήκες και την ποικιλότητα της δομής της βλάστησης.

Η έλλειψη νερού και η περιορισμένη τροφή είναι οι κύριοι λόγοι που περιορίζουν τον πληθυσμό των ειδών. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η έλλειψη νερού είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας μείωσης του πληθυσμού της Πετροπέρδικας.

Συγχρόνως η βαθμιαία εγκατάλειψη των γεωργικών καλλιεργειών έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση του πληθυσμού ειδών που τρέφονται από αυτές. Προβλήματα δημιουργήθηκαν επίσης και κατά την περίοδο που εφαρμοζόταν ψεκασμός από αέρος.